Het studentenleven tijdens een pandemie

Voor mij persoonlijk had de aanpak in de lockdown zowel voor- als nadelen in mijn ontwerpproces en studies. Wat fijn was aan de nieuwe aanpak, was de evaluatiemethode van ontwerp. Door op voorhand een powerpoint te kunnen opnemen, kon je jezelf veel beter en op een minder stressvolle manier naar voor brengen. Natuurlijk miste ik de persoonlijke contacten van het ontwerpen in de ton. Anderen zien en helpen ontwerpen, en de hulp van medestudenten bij mijn eigen ontwerp waren een grote verrijking geweest in het eerste semester. Bovendien waren de oefenzittingen moeilijker in de lockdown: je merkte dat je in een live oefenzitting veel opstak van medeleerlingen en sneller vragen stelde. Het studeren op zich verliep voor mij dan wel weer beter. De sociale verplichtingen vielen weg waardoor ik mijn focus volledig op ontwerp en studeren kon leggen, maar dat sloeg al weer snel om in het gemis naar sociaal contact. Al bij al heb ik ondanks de lockdown een zeer fijn eerste jaar achter de rug.

1ste bachelor

Na bijna 8 maanden thuis te vertoeven, zitten we binnenkort (weliswaar in aangepaste omstandigheden) weer bij elkaar in de aula / in het atelier. Hoe vreemd het ook was om ineens van elkaar elke dag te zien terug te vallen op elke dag onderwijs van aan de keukentafel, even raar voelt het nu om binnenkort terug échte fysieke lessen te kunnen volgen met mijn medestudenten in de vertrouwde gebouwen. De lockdown deed mij realiseren dat wij ingenieur-architecten, die vaak worden gezien als de "creatieve knutselaars" door andere richtingen, tijdens deze lockdown nog creatiever uit de hoek kwamen. Niet alleen moesten we onderwijs volgen vanop afstand, maar ook het maken van maquettes, opdoen van inspiratie, schetsen van ideeën samen met de ontwerpbegeleider moesten we allemaal online weten te organiseren. En hoe we daarin slaagden! Tijdens de eindjury (uiteraard ook via één of andere Zoom-sessie) merkte ik dat mijn medestudenten ook in deze bijzondere tijden serieus hun mannetje konden staan en opnieuw sterke projecten hadden neergezet. Als er dus iets is wat ik uit dit corona-tijdperk geleerd heb, is dat ik ongelofelijk trots ben op alles waar wij met onze richting toe in staat zijn in eender welke omstandigheden! Maar hoe trots ik ook ben op ons omdat we dit maar allemaal hebben gekund, even blij ben ik nu dat alles weer wat meer volgens oude gewoonte zal verlopen. Tot binnenkort op de campus / in de aula / in het atelier, weer helemaal int echt!

2de bachelor

Het afgelopen semester was voor iedereen aanpassen. Voor mij persoonlijk viel dat wel mee. Ik heb eerlijk gezegd nog steeds een voorkeur voor fysiek in de les zitten, maar ik zie zeker ook het voordeel in van online lessen. Bepaalde delen van de leerstof die eerst vluchtig op het bord verschenen, werden nu ter beschikking gesteld via pdf/filmpje waardoor je alles op je gemak kon bekijken. Daarnaast ook het herbekijken van de lessen (waar en wanneer je maar wil) en het geluid op 1,5x snelheid zetten zodat de les wat vooruit ging! Ook voor ontwerp had het zo zijn voordelen. Zo moest je bvb niet meer klungelen om alles op tijd af te drukken, maar kon je je details in het slechtste geval nog in vwx laten zien. Of de vage kribbels die de begeleiders maakten bij je plannen, kon je nu gewoon schaamteloos screenshotten. Het was een speciaal semester waar hopelijk ook docenten en proffen wat van geleerd hebben.
Ik hoop dat we binnenkort snel weer allen fysiek in de les kunnen zitten (voor zij die uit hun bed geraken tenminste) maar dat we ook de voordelen van dit online semester mee in rekening brengen.

3de bachelor

Hoe controversieel het ook klinkt, voor mij had quarantaine toch ook voordelen. Als uitslapende student die niet veel in de les geraakt, had ik nu toch de mogelijkheid om mijn lessen te bingewatchen voor de examens. Bedelen om notities is bij mij dan ook met 60% afgenomen. Eveneens kon ontwerpbegeleiding in een comfortabele onderbroek/t-shirt setting via Skype zonder dat iemand het merkte. Ontwerp-groepswerk was dan weer de kans om eindelijk mijn ontwerppartner haar natuurlijke habitat te zien via een super kwalitatieve webcam, ook handig om te weten waar ze weer uithing. Op schoolvlak vielen de nadelen goed mee, maar op sociaal vlak was het toch een domper. Ik miste al snel de ‘amai ik heb gisteren weer iets meegemaakt’ die ik vaak hoorde in de aula. Bovendien was er gemis voor de geur van koffie en italiaanse panini’s om 10u30, en natuurlijk voor mijn vrienden (soms) ook wel.
De grootste domper was dan nog een enthousiast Existenz-jaar dat niet de mogelijkheid heeft gehad om te tonen waar ze allemaal toe in staat zijn. Maar niet getreurd, we zijn nog niet klaar.

1ste master

Het afsluiten van een groot hoofdstuk gaat normaal gepaard met het scheppen van een reeks mooie herinneringen. Ik herinner mij goed de Italiëreis, de 100-dagen-week en het galabal, die een sluitstuk vormden na 6 jaar middelbare school.
De afgelopen paar maanden zijn redelijk onopgemerkt voorbij gepasseerd. Zonder veel speciale gebeurtenissen is 5 jaar studeren stilletjes uitgedoofd. De allerlaatste les, het laatste examen, het indienen van onze masterthesis.. Het moesten redenen zijn geweest om samen te troepen op een kot en een fles of twee te kraken.
Daarentegen zijn het maar kleine (best eenzame) momenten tijdens wekenlang thuiszitten die ik mij nog maar vaag voor de geest kan halen. Andere mijlpalen, zoals geproclameerd worden, geflankeerd door een snotterende mama, vallen nooit meer over te doen. En dat voelt wel een beetje raar, alsof mijn studententijd niet écht is afgesloten.
Gelukkig zijn er wel zaken om naar uit te kijken! Enkele studenten zijn begonnen met ons jaarboek aan elkaar te binden, dat een leuk souvenir zal zijn aan de groep waarmee ik de afgelopen 5 jaar heb gezwoegd en genoten. We komen ook zeker nog eens samen om onze afgelaste proclamatiereceptie in te halen, en ik ben er zeker van dat die versie minstens even smakelijk en memorabel wordt!

2de master