Het studentenleven tijdens een pandemie
Donderdag 12 maart 2020. De Nationale Veiligheidsraad kondigt drastische maatregelen aan om de verspreiding van het coronavirus te beperken. Van de ene op de andere dag sluiten de aula’s en worden lessen, oefenzittingen en ontwerpbegeleidingen online gegeven. Hoe hebben studenten Burgerlijk Ingenieur - Architect deze plotse verandering aangepakt en wat is hen het meeste bijgebleven uit deze periode?
© Thomas Coomans 2020
1ste bachelor
Voor mij persoonlijk had de aanpak in de lockdown zowel voor- als nadelen in mijn ontwerpproces en studies. Wat fijn was aan de nieuwe aanpak, was de evaluatiemethode van ontwerp. Door op voorhand een powerpoint te kunnen opnemen, kon je jezelf veel beter en op een minder stressvolle manier naar voor brengen. Natuurlijk miste ik de persoonlijke contacten van het ontwerpen in de ton. Anderen zien en helpen ontwerpen, en de hulp van medestudenten bij mijn eigen ontwerp waren een grote verrijking geweest in het eerste semester. Bovendien waren de oefenzittingen moeilijker in de lockdown: je merkte dat je in een live oefenzitting veel opstak van medeleerlingen en sneller vragen stelde. Het studeren op zich verliep voor mij dan wel weer beter. De sociale verplichtingen vielen weg waardoor ik mijn focus volledig op ontwerp en studeren kon leggen, maar dat sloeg al weer snel om in het gemis naar sociaal contact. Al bij al heb ik ondanks de lockdown een zeer fijn eerste jaar achter de rug.
Emma Faes1ste bachelor
Ik denk dat een grote houvast van deze richting het sociaal contact is. Het samen afzien in de oefenzittingen van lessen die je niet genoeg hebt kunnen bijhouden. Bij de ontwerpdagen kunnen nadenken, lachen en af en toe eens huilen kan het zware werk zoveel lichter en zoveel beter maken. Thuis, alleen aan je bureautje ontwerpen, is dan ook helemaal anders, ik mag nog van geluk spreken met een broer. Met hem kon ik dingen bespreken over mijn ontwerp om het zo naar een hoger level te trekken, want de begeleiding met je begeleider online was niet ideaal.
Daartegenover had de lockdown voor mij een positieve draai gegeven aan het volgen en studeren van de gewone lessen. Ik kon zelf mijn indeling kiezen en de lessen op mijn eigen (tragere) tempo verwerken, maar dan had ik de leerstof wel direct beter onder de knie. Bij oefenzittingen was het dan weer moeilijker, als je met een oefening vastzat kon je daar minuten aan proberen en het nog niet vinden. Dan vraag je rond hoe het moet en uiteindelijk vind je het antwoord, maar dat kostte vaak veel tijd.
Aspecten als gewone lessen zouden voor mij perfect deels online kunnen, maar oefenzittingen en ontwerpbegeleidingen in real life zijn pakken beter.
Hannah Denys1ste bachelor
2de bachelor
Na bijna 8 maanden thuis te vertoeven, zitten we binnenkort (weliswaar in aangepaste omstandigheden) weer bij elkaar in de aula / in het atelier. Hoe vreemd het ook was om ineens van elkaar elke dag te zien terug te vallen op elke dag onderwijs van aan de keukentafel, even raar voelt het nu om binnenkort terug échte fysieke lessen te kunnen volgen met mijn medestudenten in de vertrouwde gebouwen. De lockdown deed mij realiseren dat wij ingenieur: architecten, die vaak worden gezien als de "creatieve knutselaars" door andere richtingen, tijdens deze lockdown nog creatiever uit de hoek kwamen. Niet alleen moesten we onderwijs volgen vanop afstand, maar ook het maken van maquettes, opdoen van inspiratie, schetsen van ideeën samen met de ontwerpbegeleider moesten we allemaal online weten te organiseren. En hoe we daarin slaagden! Tijdens de eindjury (uiteraard ook via één of andere Zoom-sessie) merkte ik dat mijn medestudenten ook in deze bijzondere tijden serieus hun mannetje konden staan en opnieuw sterke projecten hadden neergezet. Als er dus iets is wat ik uit dit corona-tijdperk geleerd heb, is dat ik ongelofelijk trots ben op alles waar wij met onze richting toe in staat zijn in eender welke omstandigheden! Maar hoe trots ik ook ben op ons omdat we dit maar allemaal hebben gekund, even blij ben ik nu dat alles weer wat meer volgens oude gewoonte zal verlopen. Tot binnenkort op de campus / in de aula / in het atelier, weer helemaal int echt!
Xan Decoutere2de bachelor
Van de tafels in onze fameuze ‘ton’, omringd door studenten en vrienden met dezelfde interesses, problemen en klachten, naar een bureau tussen vier muren en onze naasten als uitlaatklep. Het moeilijkste aan het hele gebeuren is het missen van de dingen die het studieleven draaglijk maken. Fysiek contact hebben met anderen is zo belangrijk dat er een pandemie nodig was om het ons echt te laten inzien, we zijn kuddedieren. Het verlangen naar een frisse pint op de Oude Markt of de benen even los te gooien op te luide muziek is nog nooit zo groot geweest. Vooral wanneer de deadlines dichterbij komen, wanneer we voor de zoveelste keer dat plan of dat detail opnieuw moeten tekenen. Spijtig dat we het tweede semester van onze bachelor op deze manier hebben moeten beleven, maar we hebben het wel samen gedaan, door wederzijdse inspanningen. Hoe interessant dat het ook was om alles online te doen, dat het maar snel weer naar lachen en klagen in het echt gaat.
Bram Vidts2de bachelor
3de bachelor
Het afgelopen semester was voor iedereen aanpassen. Voor mij persoonlijk viel dat wel mee. Ik heb eerlijk gezegd nog steeds een voorkeur voor fysiek in de les zitten, maar ik zie zeker ook het voordeel in van online lessen. Bepaalde delen van de leerstof die eerst vluchtig op het bord verschenen, werden nu ter beschikking gesteld via pdf/filmpje waardoor je alles op je gemak kon bekijken. Daarnaast ook het herbekijken van de lessen (waar en wanneer je maar wil) en het geluid op 1,5x snelheid zetten zodat de les wat vooruit ging! Ook voor ontwerp had het zo zijn voordelen. Zo moest je bvb niet meer klungelen om alles op tijd af te drukken, maar kon je je details in het slechtste geval nog in vwx laten zien. Of de vage kribbels die de begeleiders maakten bij je plannen, kon je nu gewoon schaamteloos screenshotten. Het was een speciaal semester waar hopelijk ook docenten en proffen wat van geleerd hebben.
Ik hoop dat we binnenkort snel weer allen fysiek in de les kunnen zitten (voor zij die uit hun bed geraken tenminste) maar dat we ook de voordelen van dit online semester mee in rekening brengen.
Zoë Saleh3de bachelor
Corona, we hebben er al veel over gezaagd en ondertussen is het toch wel echt genoeg geweest. Maar laten we eerlijk zijn en toegeven dat het soms toch wel zijn goede momenten heeft gehad. Ja elke dag terug thuiszitten, triestig en alleen is echt wel -excuseer- kut. Toch heb ik eerlijk gezegd echt genoten van het eindelijk uitslapen. Op de zonnige daagjes hoefde je niet binnen in een saaie les te zitten, maar kon je lekker buiten zitten en de lesopnames zo vaak je wou op pauze zetten om afgeleid te staren naar je kat. Na een slechte begeleiding of gefrustreerde inzinking door een mislukte oefenzitting is de mama er altijd voor een coronaproof knuffel en chocolade. De lockdown was nog steeds heel hard werken voor school, maar geef maar toe, wij archies hebben meer kunnen netflixen. Eindelijk eens de must-see lijstjes afwerken om mee te zijn met filmreferenties in vriendengroepen die om de een-of-andere reden films moeten zien voor hun studie. Met diezelfde vriendengroep van het middelbaar spreek je nu plots meer af, want skype wordt vanaf nu de meest gebruikte applicatie op je pc (naast het geliefde vectorworks natuurlijk). Hoe dan ook hoop ik dat we ondanks alle eenzaamheid, isolatie, mislukkingen, stress en traantjes toch een beetje hebben leren genieten van de kleine dingen en volledig opgeladen zijn om het komend jaar te knallen. Het ga jullie goed xxx
Nore T’Syen3de bachelor
1ste master
Hoe controversieel het ook klinkt, voor mij had quarantaine toch ook voordelen. Als uitslapende student die niet veel in de les geraakt, had ik nu toch de mogelijkheid om mijn lessen te bingewatchen voor de examens. Bedelen om notities is bij mij dan ook met 60% afgenomen. Eveneens kon ontwerpbegeleiding in een comfortabele onderbroek/t-shirt setting via Skype zonder dat iemand het merkte. Ontwerp-groepswerk was dan weer de kans om eindelijk mijn ontwerppartner haar natuurlijke habitat te zien via een super kwalitatieve webcam, ook handig om te weten waar ze weer uithing. Op schoolvlak vielen de nadelen goed mee, maar op sociaal vlak was het toch een domper. Ik miste al snel de ‘amai ik heb gisteren weer iets meegemaakt’ die ik vaak hoorde in de aula. Bovendien was er gemis voor de geur van koffie en italiaanse panini’s om 10u30, en natuurlijk voor mijn vrienden (soms) ook wel.
De grootste domper was dan nog een enthousiast Existenz-jaar dat niet de mogelijkheid heeft gehad om te tonen waar ze allemaal toe in staat zijn. Maar niet getreurd, we zijn nog niet klaar.
Nick Adams1ste master
Het contrast tussen een semester Erasmus en een semester corona zou niet groter kunnen zijn. Van een buitenlands kot naar enkele maanden terug thuis met tienerbroer en -zus. Van ontwerp met zes personen in een Deense houtzagerij tot al Skypend met één persoon plannen in elkaar proberen boksen. Van fysieke les omringd door een aula vol medestudenten naar pauzeerbare schermopnames. Ontwerp verliep moeizamer dan gewoonlijk, maar daarom niet minder leerrijk. Toch zit ik graag in een aula, in ons kasteel, met pen en papier in de hand en met een koffieklets in het vooruitzicht. Sociale banden vormen doorheen schermen is mij niet gegeven. Nog liever zit ik in een les met een prof die awkward interactie probeert te integreren.
Anaïs Van der Hauwaert1ste master
2de master
Het afsluiten van een groot hoofdstuk gaat normaal gepaard met het scheppen van een reeks mooie herinneringen. Ik herinner mij goed de Italiëreis, de 100-dagen-week en het galabal, die een sluitstuk vormden na 6 jaar middelbare school.
De afgelopen paar maanden zijn redelijk onopgemerkt voorbij gepasseerd. Zonder veel speciale gebeurtenissen is 5 jaar studeren stilletjes uitgedoofd. De allerlaatste les, het laatste examen, het indienen van onze masterthesis.. Het moesten redenen zijn geweest om samen te troepen op een kot en een fles of twee te kraken.
Daarentegen zijn het maar kleine (best eenzame) momenten tijdens wekenlang thuiszitten die ik mij nog maar vaag voor de geest kan halen. Andere mijlpalen, zoals geproclameerd worden, geflankeerd door een snotterende mama, vallen nooit meer over te doen. En dat voelt wel een beetje raar, alsof mijn studententijd niet écht is afgesloten.
Gelukkig zijn er wel zaken om naar uit te kijken! Enkele studenten zijn begonnen met ons jaarboek aan elkaar te binden, dat een leuk souvenir zal zijn aan de groep waarmee ik de afgelopen 5 jaar heb gezwoegd en genoten. We komen ook zeker nog eens samen om onze afgelaste proclamatiereceptie in te halen, en ik ben er zeker van dat die versie minstens even smakelijk en memorabel wordt!
Tom Beele2de master
Op vrijdag 13 maart trokken we voor de laatste keer naar de les, al grappend dat het onze allerlaatste les ooit ging zijn. “Stel u voor!” Achteraf gezien bleek dat we beter onze grote mond hadden gehouden. De plannen die we op voorhand hadden gesmeed om een feestje van ons laatste semester te maken, werden al snel afgelast. Dan maar volle aandacht op die thesis! Gelukkig had ik het merendeel van mijn onderzoekswerk in het eerste semester verricht, aangezien ik niet meer aan andere bronnen geraakte tijdens de lockdown. Mijn onderwerp vereiste namelijk archiefonderzoek, in archieven die natuurlijk de deuren hadden gesloten. Buiten dat de lessen virtueel verliepen, waren ze niet zo anders dan normaal. We babbelden nog steeds onder elkaar (wellicht iets subtieler dan normaal dankzij onze gsm’s) en opletten was een even grote uitdaging als altijd.
Afwisseling vinden tussen ontspanning en schoolwerk was wel moeilijk. Zo ontaardde een studeer-skypesessie bijvoorbeeld in een drie uur durende koffieklets waar weinig productiviteit aan te pas kwam. Zoals ik bij veel mensen heb gehoord, voelde de lockdown ook voor mij als één lange blokperiode. Sommige aspecten van online onderwijs mogen van mij wel blijven, aangezien er zo meer vrijheid is voor studenten om hun werk zelf in te plannen. Zolang er nog gefeest mag worden, kan een beetje digitaal les volgen zeker geen kwaad!
Cato Leuraers2de master